Πρωτεύων στόχος κατά τον σχεδιασμό της συγκεκριμένης κατοικίας ήταν η δημιουργία χώρων με υψηλή αισθητική, ποιότητα και μινιμαλιστική προσέγγιση, δίνοντας έμφαση στον προσανατόλισμο των χώρων διημέρευσης προς το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην σχέση των υλικών μεταξύ τους συνδυάζοντας το υφιστάμενο ξύλινο δάπεδο με την πατητή τσιμεντοκονία, που περιβάλει τον κεντρικό όγκο της κατοικίας και έρχεται και ξετυλίγεται στο δάπεδο, παραλαμβάνοντας τους χώρους κίνησης. Γραμμικοί κρυφοί φωτισμοί αποδίδουν μία αίσθηση πολυτέλειας, ένω λιτές γραμμές και ουδέτερα χρώματα έρχονται και συνδυαλέγονται με τις ειδικά κατασκευασμένες μεταλλικές βάσεις των έργων τέχνης, που έχει συλλέξεί ο ιδιοκτήτης της κατοικίας. Ένας επιβλητικός γωνιακός καναπές απέναντι από τον οποίον δεσπόζει μια κεντρική σύνθεση εμνευσμένη από πίνακα του Μοντριάν συνθέτουν το καθιστικό του διαμερίσματος. Σε συνέχεια, ο σχεδιασμός της κουζίνας έγινε με βάση το λευκό χρώμα και το ξύλο να έρχονται σε αρμονία με το βιομηχανικό ύφος της πατητής τσιμεντοκονίας και των μεταλλικών στοιχείων. Τέλος, το υπνοδωμάτιο και τα μπάνια σχεδιάστηκαν με τις ίδιες συνθετικές αρχές αποδίδοντας μια ζεστή υφή στα υλικά, με κρυφούς φωτισμούς και λεπτομέρειες, που αφήνουν τον χρήστη να απολάυσει το χώρο του μέσα σε ένα κλίμα ηρεμίας και χαλάρωσης.